Wat heb ik vaak gedacht en daardoor gevoeld dat anderen negatief over mij dachten, dat ik niet goed genoeg was, dat ik apart was en er niet bij hoorde..
De stemmetjes in mijn hoofd geloofde ik en me aanpassen is wat ik vervolgens deed. Zo creëerde ik een diep geloof in mezelf niet goed genoeg te zijn en wees ik mezelf af.
Met momenten zijn de gedachten daar weer, dan voel ik me alsof ik er niet toe doe. De neiging om dan te blijven hangen erin en mezelf te verschuilen is er, tegelijkertijd is er zoveel meer.
Zoveel meer bewustzijn dat deze momenten sterker en meer aanwezig zijn wanneer ik moe ben, veel energie heb gegeven. Ik mag weer meer voor mezelf zorgen, door mezelf eraan te herinneren dat het maar gedachtes zijn, gebaseerd op oude overtuigingen die de waarheid niet eens weergeven.
Ik leer de liefde te ontvangen, van mezelf en anderen. Mezelf te zien en volledig nemen zoals ik ben. Te zien waar ik dankbaarheid voor voel en wat er allemaal wél is.
Naturally I’m love, like all of us.
Welk oud stemmetje staat bij jou op repeat? Wat geloof je over jezelf? Welke lieve gedachten van jezelf kun je nu ook geloven? ❤❤